Limburgse bloedworst

Limburgse bloedworst is niet zwart, maar eerder donkerrood. In de volksmond spreekt men dan ook van “roi wos”. Dit streekproduct uit Limburg verschilt van andere types bloedworst.

Limburgse bloedworst: anders dan andere bloedworsten

Naast het verwerken van bloed in balkenbrij kent Limburg ook de traditionele bloedworsten. Ze verschillen van andere Vlaamse bloedpensen of beulingen door hun typische ringvorm van 40 cm lang. Voor de binding kiest men hier niet voor broodkorsten maar voor bloem, bij Jozef Otten is dat boekweitbloem, wordt geteeld op de schrale gronden van het Kempens plateau en op de hellingen van het Maasbekken. Bij de familie Molenaers gebruikt men gewone bloem. Bij beiden zijn de bloedworsten licht gekruid met een typische toets van tijm.

Bereidingswijze van Limburgse Bloedworst

Vele Limburgers bakken hun bloedworst in schijfjes, met zure appelpartjes en bruine suiker. Een andere lekkere combinatie is bloedworst met rode kool. Limburgse bloedworst wordt zowel koud als warm gegeten en ondertussen vindt ze ook al de weg naar gastronomische restaurants.