Poperingse Mazarinetaart - Banketbakkerij Sansen

Je kijkt ervan op: de bakkerij van patissier Marc Sansen in het centrum van Poperingen bestaat al langer dan ons land. De winkel is dan ook een etablissement met een bijzondere uitstraling waarvan het rijke- lijk interieur je terugvoert naar de pracht en praal van de vorige eeuw.

“De bakkerij is gesticht in 1815”, vertelt Marc Sansen. “Ik ben de vijfde generatie van de bakkersfamilie Sansen. Al die tijd zijn de bakkerij en de winkel op dezelfde plek en in hetzelfde huis in Poperinge gevestigd geweest.” De grote specialiteit van het huis Sansen is al die tijd de mazarinetaart geweest. Op de briefhoofden van de bakkerij werd al begin 1900 publiciteit gemaakt voor Gateau Mazarin. “We hebben het lang als enige gemaakt”, zegt Marc Sansen. “Het recept werd door- gegeven van vader op zoon en al die tijd is er niets aan veranderd. De mazarinetaart is een oeroud streekgerecht. Vandaag wordt het gebak nog door andere bakkers nagemaakt maar ik meen toch dat ik het ori- ginele recept met recht en reden mag claimen.”

De Poperingse mazarinetaart is een taart van verrijkt brooddeeg bestrooid met kaneel en overgoten met een warme saus van boter en stroop. “De taart ziet er op het eerste zicht als een ineengezakte pudding uit en niet al te smakelijk”, zegt Sansen. “Maar het is steeds een taart geweest voor speciale gelegenheden. Ze was zeer populair als dessert op bijeenkomsten van pastoors en bij rouwmaaltijden van de burgerij rond Poperinge. Voor het gewone volk was het een feest- gebak op kermisdagen. Vandaag wordt de taart nog in veel restaurants opgediend als streekproduct.”

Bijzonder aan de mazarinetaart is dat het gebak warm moet worden opgediend. Hierdoor wordt de saus op de taart, gemaakt van boter en suiker, terug vloeibaar. “De taart moet doordrongen zijn van de saus”, zegt Marc Sansen. ”Dat maakt er een zoet gebak van. De naam maza- rine komt allicht van het latijn mazerane, wat doordringen betekent.” Vroeger gebeurde het opwarmen van de mazarinetaart au bain marie. Daarom werd de taart steeds verkocht in hoge blikken dozen die ruim anderhalf uur in warm water moest liggen om de taart terug op te warmen. Vandaag wordt de taart verpakt in een plastic zak en kan ze in de microgolfoven worden opgewarmd.

Poperingse mazarinetaart wordt nu vaak geserveerd met een bolletje ijs.